ენერგოეფექტური თბოიზოლაცია – პოლიურეთანის ქაფი/Polyuretane Foam

ევროპაში შენობები ენერგოეფექტურობის კუთხით დაყოფილია შემდეგ კატეგორიებათ: – ძველი შენობები (1970 წლამდე აშენებული) – მათი ჯამური ენერგომოხმარება შეადგენს 300 კვტ.სთ/მ2 წელიწადში. – ახალი შენობები (1970-2002 წლაბში აშენებული) – მათი ჯამური ენერგომოხმარება შეადგენს 150 კვტ.სთ/მ2 წელიწადში. – დაბალი ენერგომოხმარების შენობები (2002 წლის მერე აშენებული) – მათი ჯამური ენერგომოხმარება შეადგენს 60 კვტ.სთ/მ2 წელიწადში, მაღალი ენერგომოხმარების შენობების მშენებლობა აკრძალულია 2002 წლიდან. – პასიური სახლები უკვე მიღებულია კანონები რომლებიც 2019 წლიდან კრძალავენ ისეთი შენობების მშენებლობას, რომელთა ჯამური ენერგომოხმარება შეადგენს 15 კვტ.სთ/მ2 წელიწადში. – ნულოვანი მოხმარების შენობები, ეს შენობები თვითონ გამოიმუშავებენ თავისთვის საჭირო ენერგიას განახლებადი ენერგიის გამოენებით. – შენობები რომლებიც მათზე დამონტჟებული საინჟინრო დანადგარების ხარჯზე მეტ ენერგიას გამოიმუშავებენ ვიდრე მოიხმარენ. ყოველივე ზემოთქმულიდან გამომდინარე აუცილებელია რომ ყველა ახალი შენობა საქართველოში პროექტირდებოდეს და შენდებოდეს ისე როგორც მინიმუმ დაბალი ენერგომოხმარების ობიექტები (60 კვტ.სთ/მ2 წელიწადში). რამდენად გააძვირებს ეს ობიექტების თვითღირებულებას? დააახლოებით 3-30%% და ეს მაშინ როცა ენეგომოხმარება შეიძლება შემცირდეს 90% და მეტზე. ეს ძირითადად მიიღწევა მაღალი ხარისხის თბოიზოლაციითა და სწორი არქიტექტურულ-გეგმარებითი გადაწყვეტილებებით: – შენობის ყრუ და დაცული კედლების მოწყობა ჩრდილოეთისა და გაბატონებული ქარის მხრიდან. – შენობის ღია მხარის მოწყობა სამხრეთის მხრიდან, ამასთან უნდა აიკრძალოს სხვა შენობების სამხრეთის ფასადების დაჩრდილვა. – შენობის მაქსიმალური კომპაქტურობა, შენობის გარე პერიმეტრის მინმიზაცია და შიდა ფართის გაზრდა. – ჩრდილოეთის მხრიდან შენობებში დამხმარე სათავსოების მოწყობა, ბუფერული ზონების შექმნის მიზნით. – საცხოვრებელი ზონის სამხრეთ-აღმოსავლეთით ორიენტაცია. – სამხრეთიდან საზამთრო ბაღების დაგეგმარება. – გარე მზისდამცავი კონსტრუქციების მოწყობა, რომლებიც არ დაუშვებენ შენობაში ზაფხულის მცხუნვარე მზეს. – ფანჯრებისა და ვიტარაჟების განლაგება უნდა იყოს ეფექტური 70-80% სამხრეთის მხარეს 20-30% აღმოსავლეთის, 0-10% დასავლეთის და 0% ჩრდილოეთის მხარეს. – შენობის გარე კონტურის სრული და ხარისხიანი თბოიზოლაცია (კედლების, სახურავისა და ფუნდამენტების თბოგადაცემა არ უნდა აღემატებობეს 0,15ვტ/(მ2*კ), ხოლო ფანჯრებისა და ვიტრაჟების 1ვტ/(მ2*კ). – თბოიზოლაციური მასალების მაღალი ხარისხი: დაბალი თბოგამტარობის კოეფიციენტი, მათი ორთქლმედეგობა და მათი სისქის სწორი გათვლა. – თბოიზოლაციური ფენის სწორი და ხარისხიანი მოწყობა, შოვებისა და სიცივის ხიდების გარეშე, სასურველია შემოწმდეს თბოვიზორების საშუალებით. – გარე პერიმეტრის მაქსიმალური გერმეტულობა. – გათბობისა და გაგრილების სისტემებში განახლებადი ენერგიის წყაროების მაქსიმალური გამოყენება. მაღალი თბოიზოლაციის სტანდარტების მიღწევა შესაძლებელია მონოლითური თბოიზოლაციური მასალების ტექნოლოგიების გამოყენებით, ასეთად შეიძლება გამოყენებული იყო პოლიურეთანის ქაფი. მას გააჩნია მაღალი ადგეზიური თვისებები უმეტესი სამშენებლო მასალების მიმართ, მისი დასხმა ხდება მაღალი წნევისა (200 ატმ-მდე) და ტემპერატურის (60-70 გრადუსი) ზემოქმედებით ორი კომპონენტის შერევის გზით უშუალოდ დასათბუნებელ ზედაპირზე, სპეციალური აპარატით, მისი თბოგამტარობა შეადგენს 0,019-,030 ვტ/(მ2*კ). იმისათვის რომ მივაღწიოთ თბოგადაცემას 0,15ვტ/(მ2*კ), 20-იანი ბლოკის აგურით მოპირკეთებულ კედელზე უნდა დასხურდეს 10-13 სანტიმეტრი პოლიურეთანის ქაფი, ხოლო იმისათვის რომ მივაღწიოთ დაბალ ენერგომოხმარების შენობის სტატუსს საკმარისია 4-5 სანტიმეტრი სისქის ფენა. აღსანიშნავია რომ ამ მასალის გამოყენების გვერდითი ეფექტია შენობის ჰერმეტულობა, თუ რა თქმა უნდა შენობის კონსტრუქცია მისგან უწყვეტი ფენის ფორმირების შესაძლებელობას მოგვცემს.